martes, 23 de agosto de 2016

¿Me lo dices o me lo cuentas?

Llegas a la playa. Sabes que hay olas y aún así apuras el paso por la pasarela que te conduce a esa imagen en la que llevas pensando durante todo el trayecto de tu casa a la playa a la vez que conduces y escuchas esa canción que tanto te motiva. Un paso, dos, tres...se hace largo mientras piensas, ¿como estará?. Así como lo veo me giro camino de vuelta al coche para cambiarme con la máxima velocidad posible. Estoy solo. Todo para mi. Lo disfruto al máximo.
Lo cuentas, o te lo dicen. Puedes creértelo o no, pero, ¿cuántas veces se te dio esa situación en la que por cualquier motivo no fuiste a surfear y después alguno de tus amigos te habla de las olas que te perdiste?.

viernes, 19 de agosto de 2016

Día Mundial da Fotografía

Hoxe é o Día Mundial da Fotografía, e o mellor é celebralo dende un dos lugares nos que máis me gusta disparar e que máis adrenalina me dá.


Día Mundial de la Fotografía. World Photography Day. Giornata Mondiale della Fotografia.


jueves, 11 de agosto de 2016

As chamas que queremos ver son as do sol mentres se funde nun abrazo co mar

Espertarse co son dos paxaros, alegría, tenda de campaña, furgo, café, amencer, boa sesión de ondas, atardeceres, momentos máxicos, comidas e birras, campionatos, música, postas de sol, amigos, surf e bodyboard, mosquitos e arañas, historietas, o vento, xa sexa Norte, Sur, Leste ou Oeste, chiringuito, gaivotas colloneras, esperas pola marea á sombra de verdadeiros piñeiros, e un sen fin de vivencias nun auténtico paraíso. Unha realidade elevada á máxima potencia desvanecida por uns desalmados dos que non merece a pena falar. O KARMA condicionaraos polos seus actos.

Dende o Castro de Baroña até o piñeiral de A Coviña na praia de Río Sieira, non só se queimou o monte, queimouse unha importante parte das nosas vidas.
Amigos que loitaron man a man coas chamas mandan fotos. Vexo máis fotos de coñecidos en internet, na prensa e demais medios de comunicación. ¿Que sentes?. Do mesmo xeito que eu, supoño que tristeza, moita tristeza; o corazón roto en miles de pedazos que se moven sen sentido coma se fosen as cunchas esparexidas polas beiras das súas praias co movemento das ondas.

Levará o seu tempo, pero os que a amamos confiamos “Nela”. Sabemos que a Natureza é forte e bela. Crecerá para devolvernos o momento no que nós e os nosos fillos gocemos de novo desta preciosa paisaxe.